nay nay aç!

işte oğlumun ilk cümlesi.... arabaya biner binmez radyoyu gösterip "naynay aç!" dedi gayet sert bir tavırla, biz de babasıyla birbirimize bakıp doğru mu duydum?? dedik aynı anda....

14. ay

14. aydan aklımda kalan en önemli olay yine dişlerle alakalı : eveeeeet kaldı 4 dişimiz.... bizim için (Doruk'un annesi, babası, Semra ablası,teyzesi, hatta anneannesi ve dedesi için) diş çıkarma eylemi fazlaca sancılı geçtiği için her birinin çıkışı bayram havasında kutlanıyor...

Dorukcuk artık bütün uzuvlarını , onun deyimi ile "bibi"si dahil hiç şaşırmadan gösterebiliyor, kitaptaki 2 traktörü buluyor ve eşleştiriyor, düşünce "düş" diyor, Berk'e "Beee" diye sesleniyor, anane ve eyye'ye ek olarak Gülşen nerede? Betül nerede sorularını hiç yanılmadan parmağı ile gösteriyor, Musty nerede ? denince gayet sakin "baba" diyor, beni de hem anne olarak hem de Işıl olarak gösterip "Işış" diyor. İşten eve dönünce üzerimi değiştirirken "Dorukcum bana bir çorap verir misin?" diyorum hemen odama koşup çekmeceyi açıp bana çorap getiriyor sonra da " giy" diyor, balıklara "babık" dedi sonunda (daha önce mama diyordu :) ) çok güzel bııır (bir) diyor. hapşırma taklidi yapıp kikir kikir gülüyor, mama sandalyesine ve bulduğu merdiven benzeri heryere tırmanıyor. kafasını yere koyup bacaklarının arasından tersten bakıyor, halkaları ellerine geçirip bileğinde döndürüyor..... özetle kudurdukça kuduruyor....